Kira

Hallo allemaal, ik wil me eventjes voorstellen. Ik ben helemaal nieuw hier.
.

Ik heet Kira, en ze zeggen dat ik geboren ben in 2015. De precieze dag weten ze niet. Raar he! Iedereen wil toch weten wanneer er een feestje gegeven kan worden? Nou, ja dat feestje komt er toch waar ik nu woon. Het is hier, mijn derde huisje, zoveel anders dan waar ik geboren ben. In Hengelo, daar moest ik weg en werd op marktplaats gezet. Is geloof ik zon verkooppagina waar iedereen je zomaar vandaan kan halen. Ik hoopte wel dat het mensen waren die wisten wat ik nodig had. Dus begin januari werd ik opgehaald door mijn nieuwe mama. Het donkere houten kistje, waar ik in zat werd geopend. Dat licht deed eventjes zeer aan mijn oogjes. Ik was bij aan het komen ervan, en plotseling zag ik een grote handschoen op mij af komen. Die pakte mij aan mijn staart omhoog, en daar hing ik! Ik was zo bang, het deed zo zeer, en werd vervolgens in een ander hokje gestopt. Hij zei, “ze is lief hoor”, maar ja, dan hoeft hij mij toch niet aan mijn staart op te tillen?

Ik ging mee naar Aalten. Daar kwam ik in een kooi te zitten. Ik kreeg heel gezellige kleurtjes brokjes. Eigenlijk voor katten, maar vroeger, hele vele jaren verder waren er veel collegafretjes oud mee geworden volgens de nieuwe papa en mama. Af en toe kreeg ik ook van dat natblikvoer. En ik at goed zeiden ze, maar toch bleef ik honger houden. Ik snapte er niets van. En toen werd ik uit mijn kooi gelaten, en zag daar een leuke kat om mee te spelen. Maar dat mocht ik niet, want ik beet in zijn pootjes. En als ze mij wilde oppakken schrok ik vaak, en werd ik weer zo bang, dat ik beet. Tja, ik wist het allemaal niet meer. Mocht ik nu fret zijn? Of moest ik leren om mens te zijn? Maar ik kan toch niet mens zijn? Nou ja, na 3 weken kreeg ik zomaar een ander fretje bij me. Maar dat wilde ik helemaal niet, dus viel ik die aan. Na 4 dagen moest ik weg, maar ik woonde er al langer? Die andere was liever en beet niet. Ik werd weer gezet op marktplaats. Vreselijk! Is er nu niemand die mij snapt dat ik een gedomesticeerde bunzing ben? Wil iemand mijn gedrag begrijpen?

Wat er allemaal gebeurde weet ik niet, maar ineens stond er een mevrouw bij mijn kooi, die kwam mij halen, alweer eentje ppffff, ze liet mij uit de kooi komen en pakte mij op via de bovenkant. En ikke proberen te bijten, mijn hoofd draaiend, links, rechts, mond naar beneden, sjonge, dat viel niet mee, doe kom mij goed vasthouden zeg! Zonder handschoen, en niet aan mijn staart. Ik ging weer in zo’n draaghokje. Weer mee in een huis op wielen, die mijn bracht naar Tilburg. Wat een lange tijd duurde dat zeg! Ik liet het op me af komen, bleef maar gewoon heel de weg slapen. Ik had wel een heerlijk doekje waar ik in weggekropen ben. Toen werd dat draaghok voor een ander hok gehouden, en ik mocht er zelf in lopen. Zow heey!! Zou dat zo blijven? Ik kreeg lekker zacht voer, en toen ik dat op had kreeg ik nog meer. Het waren alleen geen leuke kleurtjes, maar mijn buikje voelde er wel voller van. Een dag later, lekker geslapen, kwam er weer zo’n hand in mijn hok. Ik kroop uit voorzorg maar alvast naar achter, je weet immers nooit wat er weer gaan gebeuren, en bij mijn staart kon ze niet bij gelukkig. Maar daar kwam die hand niet, en ook zonder handschoen, dus ik kon ruiken wat er naar me toe kwam. Ik werd gekriebeld, heel zachtjes. Toch beet ik eventjes om te waarschuwen, en toen blies die mevrouw mij op mijn neus. HeY! Blazen betekend in mijn taal dat het niet leuk is, ongenoegen, en deze mevrouw praat met mij in mijn lichaamstaal. Ik schrok wel even hoor, maar ik heb niet meer gebeten. Dit ging zo een paar keer per dag die hand, en daardoor werd ik minder bang. Maar toen ineens, pakte die hand mij op. Ik dacht owwwnee! Maar ik mocht uit het hok, spelen, door de buizen die overal lagen. En deze mevrouw zat op de grond, en liet mij komen wanneer ik wilde. Ik geloof dat ik het nu snapte, en heb ook niet meer gebeten, en liep gewoon rond bij die mevrouw in de ruimte. Wat heerlijk zeg! Het is pas 1 dag, maar ik begin me weer wat gelukkig te voelen. Ik hoorde vanmorgen wel, dat ik naar de dokter moet a.s. maandag.

Maar die dokter is in Giessen en doet alleen maar fretjes, dus die zal ook wel verstand hebben van mijn gedrag, ben ook wel blij, want mijn oortjes zijn wat rood van die vervelende beestjes die in mijn oren hebben gezeten en ik heb zo erg gekrabd.

Nou, dit was in het kort mijn verhaal, en dan ga ik nu weer buiten de kooi spelen, en laat me lekker knuffelen. Ik kom wel weer eens wat vertellen!

Liefs Kira ""

Wat ik wil voor kerst Waltham vind ik lekker en natuurlijk centjes komen ook van pas

Ik heb kerstvrouwen

Hetty Peters

Stridder

Gepke Peters